Błędne koło [recenzja]

Błędne koło autorstwa Mattsona Tomlina (scenariusz) i Lee Bermejo (rysunki) to trzyczęściowy komiks, który z ogromnym rozmachem łączy science fiction, dramat egzystencjalny i opowieść o zemście. Wydany w Polsce nakładem Nagle Comics, tytuł ten przyciąga uwagę nie tylko intrygującym konceptem podróży w czasie, ale przede wszystkim spektakularną oprawą graficzną, która wynosi całość na poziom wizualnego spektaklu.

Fabuła rozpoczyna się w pozornie spokojnej rzeczywistości amerykańskich przedmieść lat 60. XX wieku. Główny bohater, Shaw Thacker, mieszka z rodziną i sprawia wrażenie człowieka wiodącego stabilne życie. Ten spokój zostaje brutalnie przerwany, gdy z piwnicy, gdzie trzymał tajemniczego więźnia, ucieka mężczyzna o imieniu Ferris. Wydarzenie to staje się katalizatorem dramatycznej spirali, gdyż każda śmierć zadana z rąk jednego z nich skutkuje przeniesieniem obu bohaterów w czasie.

Podróże te nie są wycieczką edukacyjną przez historię. Są one brutalne, chaotyczne i nacechowane emocjonalnym bagażem. Bohaterowie trafiają zarówno do prehistorii, jak i do dalekiej przyszłości, a każde przeniesienie w czasie zdaje się nieuchronnie prowadzić do kolejnej konfrontacji.

Narracyjnie komiks prowadzony jest dynamicznie, niemal filmowo. Tomlin nie podaje wszystkiego na tacy. Historia opiera się bardziej na emocjach niż na dokładnym wyjaśnianiu mechaniki podróży w czasie. Zamiast skupiać się na naukowym aspekcie, komiks kładzie nacisk na psychologię postaci i ich motywacje.
Thacker i Ferris są jak dwie strony tej samej monety, uwięzieni w niekończącej się spirali przemocy, której nie potrafią lub nie chcą przerwać.

Błędne koło stanowi metaforę destrukcyjnego cyklu zemsty, ale również refleksję nad tym, jak jednostka uwikłana w przemoc nie potrafi oderwać się od przeszłości.

Najsilniejszym elementem „Błędnego koła” jest bez wątpienia warstwa graficzna. Lee Bermejo udowadnia, że należy do czołówki współczesnych artystów komiksowych. Każda epoka, do której trafiają bohaterowie, rysowana jest w odmiennym stylu. Od realistycznych, niemal fotograficznych kadrów lat 60., po ekspresyjne, rozmyte obrazy z postapokaliptycznej przyszłości. Technika i paleta barw zmieniają się wraz z czasem, co wzmacnia wrażenie dezorientacji i oderwania od rzeczywistości, jakiego doświadczają postacie.
Bermejo perfekcyjnie operuje światłem, detalem i kompozycją. Jego prace są intensywne emocjonalnie, pełne dramaturgii i artystycznej ekspresji.

Błędne koło łączy surową brutalność i egzystencjalną refleksję z najwyższej próby sztuką wizualną. Komiks ten wymaga zaangażowania, ale zostawia silne wrażenie i zmusza do myślenia.
To opowieść, która działa jednocześnie na poziomie emocjonalnym, intelektualnym i estetycznym.
Zdecydowanie warto sięgnąć po tą pozycję!

Dziękujemy Wydawnictwu Nagle Comics za egzemplarz recenzencki otrzymany w ramach współpracy reklamowej.