Batman: Nawiedzony Rycerz [recenzja]

Batman: Nawiedzony Rycerz, autorstwa duetu Jeph Loeb (scenariusz) i Tim Sale (rysunki), to zbiór trzech opowiadań o Mrocznym Rycerzu, które zabierają czytelnika w podróż przez duszne, pełne tajemnic i strachu Gotham City. Album został wydany w Polsce przez Egmont w ramach linii DC Deluxe, i choć pierwsza publikacja ukazała się w Stanach Zjednoczonych jeszcze w latach 90., to nadal cieszy się uznaniem fanów. Komiks ten stanowi preludium do słynnego “Batman: Długiego Halloween” i “Batman: Mroczne Zwycięstwo” — dzieł, które ugruntowały duet Loeb-Sale jako jednych z najważniejszych twórców w historii Mrocznego Rycerza.

W skład Nawiedzonego Rycerza wchodzą trzy opowieści: “Strachy” (opowieść o starciu ze Strachem Na Wróble), “Szaleństwo” (gdzie Batman mierzy się z Szalonym Kapelusznikiem) oraz “Duchy” (wariacja na temat “Opowieści wigilijnej” Charlesa Dickensa). Każda z tych historii podejmuje tematykę lęku, straty i skomplikowanych emocji, z jakimi boryka się Bruce Wayne. Pomimo wspólnego mianownika, każda z opowieści ma nieco inny klimat, oddający specyficzny nastrój i styl grozy – od surrealistycznych koszmarów po gotyckie baśnie.

“Strachy” koncentruje się na strachu zarówno w sensie dosłownym, jak i metaforycznym, stawiając Batmana w konfrontacji z Jonathanem Cranem, czyli Strachem Na Wróble (Scarecrowem). Loeb, ukazuje Bruce’a Wayne’a jako postać, która musi zmierzyć się ze swoimi najgłębszymi lękami — lękiem przed porażką, przed byciem samotnym, a także przed utratą bliskich. Pomysł Loeba na Scarecrowa idealnie wpasowuje się w estetykę horroru, a Sale podkreśla ten nastrój swoimi rysunkami, które potrafią wywołać niepokój i napięcie.

Szaleństwo opowiada o starciu z Szalonym Kapelusznikiem, porywającym młode dziewczęta, które mają odgrywać rolę w jego adaptacji scen z “Alicji w Krainie Czarów”. W historii tej obsesje obu postaci są przedstawione jako dwojakie oblicza samotności. Kapelusznik staje się groteskowym odbiciem Bruce’a, również przesiąkniętym obsesją, ale pozbawionym jego moralnego kompasu. Ta część podkreśla urok Gotham jako miasta pełnego dziwaków, których przestępstwa mają wymiar niemal baśniowy.

Ostatnia historia, Duchy, jest swoistym hołdem złożonym klasycznej Opowieści wigilijnej Dickensa. Bruce Wayne, podobnie jak Ebenezer Scrooge, zostaje nawiedzony przez duchy przeszłości, teraźniejszości i przyszłości (przybierające postać wrogów Batmana), co zmusza go do ponownego przeanalizowania swoich decyzji i sposobu życia. To najsubtelniejsza i najbardziej refleksyjna z opowieści, która nie tylko budzi grozę, ale i wywołuje wzruszenie. Wątek odkupienia i przebaczenia samemu sobie został tu przedstawiony w sposób niezwykle intymny.

Loeb, znany z umiejętności pisania złożonych i introspektywnych historii, stawia w Nawiedzonym Rycerzu przede wszystkim na emocje. Jego Batman to nie tylko nieustraszony detektyw, ale i człowiek pełen wątpliwości i traum. Każdy z przeciwników — od Scarecrowa po Szalonego Kapelusznika — staje się tu symbolicznym wyzwaniem, zmuszającym Bruce’a do konfrontacji z własnymi lękami i pragnieniami.

Rysunki Tima Sale’a to niewątpliwie jeden z największych atutów tego komiksu. Jego charakterystyczna kreska, mroczne cienie i gotycka architektura Gotham tworzą niepowtarzalny klimat. Stylem Sale przywodzi na myśl ekspresjonizm, z wyraźnymi kontrastami i kanciastymi kształtami, które dodają mroku i surrealizmu. Każda z historii ma swój własny klimat, ale całość komiksu spina stylistyka, w której główną rolę grają światło i cienie. Postacie Sale’a, choć często przerysowane, są pełne emocji i charyzmy. Widać tu, że Sale rozumie Gotham i jego mieszkańców — ich osobiste tragedie i motywacje.

Batman: Nawiedzony Rycerz to komiks, który można polecić każdemu fanowi Batmana, ale także osobom, które szukają w komiksach czegoś więcej niż tylko widowiskowej akcji. To mroczna baśń o Gotham i jego rycerzu, pełna symbolizmu i odniesień do klasycznych dzieł literatury grozy. Zarówno Loeb, jak i Sale tworzą tu dzieło, które jest ponadczasowe, pełne głębi i złożoności.

Recenzja powstała dzięki współpracy reklamowej z Wydawnictwem Egmont.