Diuna: Ród Harkonnenów, tom 2. [recenzja]

Diuna: Ród Harkonnenów to komiksowa adaptacja prequela słynnej serii „Diuna” Franka Herberta, za którą odpowiadają jego syn Brian Herbert oraz Kevin J. Anderson. Omawiany tu komiks to już drugi tom serii, która jest wydana w Polsce nakładem Non Stop Comics, a jej celem jest zgłębienie wątków znanych z trylogii prequeli, skupiając się na wzrastających napięciach pomiędzy rodami Atrydów i Harkonnenów.

Historia komiksu przedstawia szeroki wachlarz bohaterów i złożoną fabułę, w której kluczową rolę odgrywają polityczne intrygi oraz osobiste dylematy. Centralnym elementem opowieści są działania Barona Vladimira Harkonnena, który nie tylko knuje przeciwko rodowi Atrydów, ale również manipuluje innymi frakcjami, co ukazuje skalę jego ambicji i okrucieństwa. Wątki poboczne, takie jak losy Gurneya Hallecka, Lady Jessiki czy Lieta Kynesa, wprowadzają dodatkowe warstwy fabularne, które pomagają zrozumieć, jak ich decyzje wpłynęły na przyszłość Arrakis i galaktyki.

Wątek księcia Leto Atrydy i jego relacji z Lady Kaileą z rodu Vernius nabiera intensywności. Konflikt wewnętrzny Kailei, który wynika z poczucia zdrady i nielojalności, jest przedstawiony w sposób emocjonalnie wyrazisty. Widzimy, jak manipulacje i zdrady powoli niszczą ich związek, co ostatecznie prowadzi do tragicznych konsekwencji, które będą miały wpływ na przyszłe pokolenia.

Wątek Gurneya Hallecka wnosi do opowieści głębokie dramatyczne akcenty. Tragiczny los jego najbliższych dobitnie ukazuje bezwzględność rodu Harkonnenów, co sprawia, że czytelnik coraz bardziej identyfikuje się z Gurneyem. Jego cierpienie i determinacja budzą empatię, a zarazem sympatię, która sprawia, że kibicujemy mu w jego dążeniu do zemsty.

Jednym z bardziej intrygujących elementów fabularnych jest historia Lieta Kynesa, młodego planetologa, który zaczyna rozumieć, jak kluczowe znaczenie ma Arrakis, planeta piasku i przyprawy, dla przyszłości galaktyki.

Pod względem wizualnym komiks zasługuje na pochwały za swoją szczegółową kreskę i umiejętność budowania klimatu. Rysunki autorstwa Fran Galán, wspomagane kolorystyką nałożoną przez Patricio Delpeche’a, skutecznie oddają majestat i mrok uniwersum „Diuny”.

Jednak nie wszystkie aspekty komiksu są równie udane.
Problemy z tempem narracji oraz fragmentarycznością niektórych wątków znacznie utrudniają pełne zanurzenie się w ten fascynujący świat, odbierając część przyjemności z odkrywania jego głębi i bogactwa. Wynika to z mnogości wątków obecnych w prequelach, na których oparta jest adaptacja komiksowa. Przeniesienie tak złożonej fabuły na ograniczoną przestrzeń serii komiksowej sprawia, że trudno jest płynnie manewrować pomiędzy licznymi liniami fabularnymi, co prowadzi do poczucia chaosu i fragmentaryzacji, wpływając negatywnie na spójność opowieści.

Mimo pewnych trudności z opowiadaniem historii, Diuna: Ród Harkonnenów to gratka dla fanów uniwersum „Diuny”, którzy pragną zgłębić losy drugoplanowych postaci i zrozumieć polityczne i społeczne mechanizmy rządzące wszechświatem stworzonym przez Herberta. Komiks, choć niepozbawiony wad, dostarcza solidną dawkę intryg, polityki i dramatów osobistych, które definiują świat „Diuny”.

Recenzja powstała dzięki współpracy reklamowej z Wydawnictwem Non Stop Comics.