Herbata z polonem. Najsłynniejsze otrucia w historii [recenzja]

Tym razem chcę zachęcić do przeczytania innej książki niż kryminał, ale czy tak do końca nie jest to kryminał?

Jeśli chodzi o sam moment otrucia, pomysłowość ludzka nie zna granic. Oczywiście idealnie byłoby po prostu upuścić ofierze na plecy kropelkę wchłanianej przez skórę trucizny, lecz na ogół dana substancja musi dostać się do krwiobiegu, żołądka lub płuc, żeby była skuteczna. Tyle teorii, a jak wygląda praktyka.

Herbata z polonem. Najsłynniejsze otrucia w historii to fascynująca opowieść o historii trucizn wykorzystywanych przez ludzi w sposób masowy (jak gazy bojowe) i tych użytych w zaplanowanych w każdym szczególe morderstwach np. o podłożu politycznym.

Każdy rozdział poświęcony jest innej substancji i zaczyna się od historii jej wynalezienia lub stworzenia, szczegółowego opisania skutków jej działania i przybliżenia jej charakterystyki w sposób naukowy, razem ze wzorami chemicznymi. Język, jakim Ulf Ellervik opisuje to wszystko jest bardzo przystępny, nawet dla osób, które niekoniecznie fascynują się nauką, a chemią i biologią w szczególności. Ja nie mogłam oderwać się od książki. Nie jest to tylko opis trucizn.

Druga część tytułu książki odnosi się do tego, gdzie i w jaki sposób były one użyte. Mamy opis głośnego otrucia Aleksandra Litwinienki z wykorzystaniem polonu, jest też opis próby otrucia Aleksandra Sołżenicyna przy pomocy rycyny.

Jednak nie wszystkie trucizny opisane w książce są wykorzystywane tylko w tym jednym celu. Jest tu opis działania i wykorzystania w medycynie estetycznej jednej z najbardziej trującej z trucizn – Clostridium botulinum – laseczki jadu kiełbasianego.

Wspomniałam już o polonie, rycynie, toksynie botulinowej, jest też fentanyl i siarczan talu – a to jeszcze nie jest pełna lista “bohaterów”. A wszystko podane w bardzo elegancki sposób, na “rodowej porcelanie” doprawione szczyptą historii XX wieku. Miłośnicy chemii na marginesach znajdą wzory chemiczne omawianych trucizn, a w celu lepszego zrozumienia opisywanych zagadnień na końcu mamy słowniczek.

Ulf Ellervik jest profesorem chemii bioorganicznej na Uniwersytecie w Lund. Powadzone przez niego badania obejmują między innymi środki pomagające w walce z nowotworami. Angażuje się także w szerzenie wiedzy chemicznej. W 2018 roku został wybrany na członka Królewskiej Akademii Nauk. Jest autorem licznych publikacji.

Serdecznie polecam wszystkim miłośnikom literatury sensacyjnej z domieszką literatury faktu. Fantastyczna, wciągająca lektura.

Recenzja powstała dzięki współpracy reklamowej z Wydawnictwem Filia.