Herezja Horusa – Era Mroku [Recenzja]

Era Mroku to szesnasta książka z cyklu Herezji Horusa i zarazem jedna z kilku w jej łamach będącą antologią opowiadań.

Opis wydawcy:

Po masakrze na Isstvanie V, Mistrz Wojny wraz ze swoimi sojusznikami rozpoczyna właściwą kampanię przeciw Imperatorowi. Jednakże do rozstrzygającej konfrontacji na Terze wiedzie długa droga – siedem lat wojny spowitej całunem skrytości i milczenia, przeplatanej aktami porażającego okrucieństwa i niewyobrażalnej zdrady.
Nieznane wydarzenia Herezji Horusa niebawem ujrzą światło dzienne, zaś wielu spośród największych bohaterów Imperium może jeszcze okazać się zdrajcami… Niniejszy zbiór zawiera dziewięć opowiadań z Ery Mroku, których autorami są Dan Abnett, Aaron Dembski-Bowden, John French, Nick Kyme, Graham McNeill, Rob Sanders, James Swallow, Gav Thorpe i Chris Wraight.

Wiele osób może się ze mną nie zgodzić ale ja bardzo sobie cenię antologie opowiadań, gdyż mocno rozbudowują one uniwersum, uzupełniają wątki oraz pozwalają spojrzeć na Wojnę Domową rozprzestrzeniającą się po Imperium z perspektywy innych postaci, niż tylko tych najbardziej kluczowych.

W omawianym tu tomie zawarto dziewięć opowiadań, które po krótce opiszę.

Prawidła Wojny.
Roboute Guilliman dokończył swoje wspaniałe dzieło – Codex Astartes. Ten tom pokaże jego Ultramarines, jak radzić sobie w każdej sytuacji taktycznej, bez względu na wroga. Ale kiedy Herezja Horusa dociera do Ultramaru, kapitan Remus Ventanus z Czwartej Kompanii musi przetestować zasady Kodeksu Astartes przeciwko jedynemu wrogowi, którego Prymarcha nigdy się nie spodziewał: innym Kosmicznym Marines.
Ciekawa historia przedstawiająca Ultramarines próbujących zaangażować się w działania wojenne za pomocą Codex Astartes. Jeśli chodzi o ostateczną bitwę z Synami Horusa, Ultramarines ostatecznie zawodzą, a kiedy Remus pyta, dlaczego tak się stało, Prymarcha wyraźnie stwierdza, że Kodeks jest narzędziem odniesienia, a nie remedium na wszystkie możliwe scenariusze, którego należałoby się ściśle przestrzegać.
Fani historii i gier Warhammera z okresu 41. tysiąclecia, dobrze wiedzą że większość zakonów Space Marines niestety trzyma się Kodeksu Astartes zbyt sztywno.
Nagroda Kłamcy
Terra upadła, Imperator nie żyje, a Imperium należy do Horusa Lupercala – taka wiadomość dotarła do mieszkańców mało istotnej agralnej planety Virger-Mos II.
Naprawdę intrygująca opowieść ukazująca pogląd na Wojnę Domową z perspektywy zwykłych cywilów zamieszkujących nieistotny strategicznie świat.
Widzimy również poczynania agenta Legionu Alpha, który odwiedza takie światy jak ten, w celu wprowadzania anarchii.
Świetna historia i mam nadzieję że jeszcze trafię na podobne do niej.
Zapomniani Synowie
Planeta Bastion musi zdecydować, czy pozostać lojalnym wobec Imperatora, czy stanąć po stronie zbuntowanego Horusa. Przypadek Warmastera przedstawia iterator, mistrz perswazji. Imperium wysłało Kosmicznych Marines. Heka’tan (legion Salamander) i Arkades (legion Ultramarines) muszą odłożyć na bok swoją wojowniczą naturę i nauczyć się dyplomacji lub zaryzykować utratę świata.
Salamandra i ranny Ultramarine udają się na planetę, próbując przekonać władców, by stanęli po ich stronie w nadchodzącej wojnie, ale sługusy Horusa robią to samo i wkrótce debata staje się gorąca.
Ciekawa historia, głównie ze względu na pomysł pertraktacji z ważnym strategicznie światem by opowiedział się po jednej ze stron konfliktu.
Jakoś wcześniej nie brałem pod uwagę że w Herezji Horusa mogą być takie przypadki.
Ostatni Upamiętniacz
W tajnej fortecy po ciemnej stronie Tytana Rogal Dorn i Iacton Qruze spotykają się z więźniem. Ten więzień ma do opowiedzenia historię o bohaterach i potworach, honorze i zdradzie, życiu i śmierci. Stał u boku samego Mistrza Wojny i ma wiadomość dla prymarchy Imperialnych Pięści. Ale czy można mu zaufać? I czy można mu pozwolić żyć? Rogal Dorn musi zadecydować o losie ostatniego upamiętniacza.
Mocno przygnębiająca historia, lecz zarazem cieszy fakt iż motyw Upamiętniaczy nie przepadł całkowicie, szczególnie że początki Herezji Horusa obserwowaliśmy w dużej mierze z perspektywy członków tej organizacji.
Odrodzenie
Kapitan Kalliston z Tysiąca Synów, uwięziony w zniszczonych ruinach swojej ojczystej planety, jest torturowany i przesłuchiwany przez wroga skrywającego się w ciemnościach.
Jest pewien, że zna naturę swojego porywacza i gra w niebezpieczną grę, aby zmusić go do ujawnienia się. Ale prawda jest zupełnie inna – i o wiele bardziej niebezpieczna – niż myśli, a on jest w większym niebezpieczeństwie, niż mógł sobie wyobrazić.
Wracamy na Prospero. Jeden z krnąbrnych Synów Magnusa wrócił do domu w nadziei na znalezienie odpowiedzi dotyczących katastrofy, która dotknęła jego rodzinną planetę, niestety dla niego znajduje nowych wrogów. W tym momencie dostajemy zwrot akcji i zostajemy zaskoczeni na równi z naszym protagonistą, gdy poznajemy jego opresora.
Oblicze Zdrady
Krucza Gwardia przybyła do Isstvana V, aby uratować Prymarchę Coraxa i innych ocalałych ze zdradzieckiej masakry w strefie zrzutu, ale wróg wciąż otacza świat. Gdy statki kosmiczne ścierają się w zaciekłej wojnie w próżni, a życie Prymarchy wisi na włosku, klucz do zwycięstwa leży w rękach jednego kosmicznego marine z floty rebeliantów.
Wojownika, który nie jest tym, za kogo się wydaje.
Generalnie najsłabsza historia w całej antologii.
Za wiele się w niej nie dzieje a i postacie mało ciekawe.
Jedynie co ciekawe to ta historia ukazuje jak beznadziejnym sprzymierzeńcem jest Angron i jego banda Pożeraczy Światów, którym brak cierpliwości oraz umiejętności przestrzegania rozkazów.
Mały Horus
„Mały” Horus Aksymand jest jednym z bohaterów trylogii inicjującej Herezję Horusa oraz członkiem Kwadry w ramach legionu Synów Horusa.
To głównie ze względu na jego postać sięgnąłem po ten tom będąc ciekawym jak dalej potoczyły się jego losy.
Małego Horusa niepokoi przeszłość i przyszłość Legionu.
Gdy przewodzi siłom Mistrza Wojny, próbującym zawładnąć mauzoleami Dwell, stawia czoła własnym wątpliwościom, mieszkańcom planety i połączonym siłom Kosmicznych Marines z legionów Żelaznych Dłoni i Białych Szram.
Sporo akcji, ciekawe miejsce konfliktu oraz ukazanie rozkładu sił wewnątrz legionu Mistrza Wojny po czystkach z Lojalistów jakie dokonano na Isstvanie III.
Żelazo we Wnętrzu
Wiele lat temu Żelazni Wojownicy pozostawili Barabarasa Dantiocha, kalekiego kowala, na świecie Mniejszej Damantyne. Teraz, po zadeklarowaniu wierności zdrajcy Horusowi, wrócili. Gdy garnizon planety przygotowuje się do wojny, Dantioch musi wybrać między lojalnością wobec swojego legionu a Imperatorem.
Dotychczas Żelaznych Wojowników widzieliśmy głównie jako mięso armatnie wykonujące polecenia Mistrza Wojny.
Teraz możemy być świadkami konfliktu przekonań wewnątrz tego Legionu.
Bestialska Broń
Mroczne Anioły kontra Władcy Nocy.
Lion El’Jonson kontra Konrad Curze.
Brutalność i bezwzględność – to jest to czego możemy być pewni gdy te dwie strony konfliktu staną naprzeciw siebie.
Istna wisienka na torcie.

Poziom zawartych historii jest mocno zróżnicowany. Są opowiadania świetne ale i są również takie, które beznamiętnie się odhaczy. Jednakże wszystkie zawarte opowiadania nie są długie. Cały tom ledwo przekracza 400 stron, więc co słabsze historie nie nużą i szybko przechodzimy do tych ciekawszych, które sprawiają że jesteśmy usatysfakcjonowani zapoznaniem się z tą antologią.
Jeżeli szukacie nie zobowiązującej lektury, w którą moglibyście się zanurzyć w trakcie skrycia przed żarem płynącym z nieba to polecam Erę Mroku.

Dane: