Projekt POP PRL nie powstaje na fali sentymentów związanych z czasami słusznie minionymi, ani nawet z czystej nostalgii za dzieciństwem dawno zapomnianym. Jako społeczeństwo nie przepadamy za tymi, którzy się w jakikolwiek sposób wyróżniają; nie przepadamy również za bohaterami dnia codziennego. Poważaniem cieszą się jedynie bohaterowi polegli w jedynej słusznej (czyli naszej) sprawie, przegrani, ale do końca walczący. Nikt też tak pięknie nie potrafi ściągnąć ich z cokołów i obrzucić błotem, jak my.

Nie tworzymy również panteonu bohaterów narodowej świadomości, w którym byłoby miejsce i dla Konrada Walenroda, i dla Kleksa wraz z Jonką oraz Jonkiem. Nie reklamujemy nigdzie na świecie Bolka i Lolka. Mało tego! Nie cieszy nas jego popularność w Azerbejdżanie. A przecież to większy sukces niż sprzedaż tysiąca traktorów Ursus w Etiopii. Reksio i Bolek z Lolkiem zostaną na lata w ludzkich umysłach i będą budować pozytywny wizerunek kraju, z którego pochodzą.

POP PRL powstał więc z zupełnie innej potrzeby: z potrzeby promocji MAREK bohaterów, popkultury, jako hołdu dla tych, którzy popularni przez lata, dzisiaj powoli popadają w zapomnienie.
Dbajmy o naszych herosów – tak szybko odchodzą w niepamięć!

Każdy z tych obrazów ma swoją indywidualną „metryczkę”, w której tym, którzy ich może nie znają, opisuję powody, z jakich jego bohater trafił do tego projektu. Projektu, który przypomina i promuje postacie z okresu „błędów i wypaczeń”, będące po prostu HEROSAMI POPKULTURY.

Autorem projektu jest szczeciński artysta, Arnold Woliński.

Arnold Woliński – animator kultury, grafik, czasem malarz. Od zawsze lubił rysować, na początku kredkami „Bambino”, a obecnie komputerem w programach graficznych. Tworzy głównie farbami akrylowymi, ale nie obce mu są spray’e i art peny. Jego główną inspiracją są prace Andy’ego Warhola, który zafascynował go świeżością spojrzenia na puszkę zupy i techniką wykonania prac. Jak sam nieraz mówi “stosuje recykling pop-kulturalny, przetwarza motywy i postacie znane z masowej świadomości”. Obsesyjnie przetwarza także motyw „kosmosu kobiecych oczu” i ostrej czarnej kreski monochromatycznego widzenia rzeczywistości, a jego niewątpliwą muzą jest postać Marilyn Monroe. Odważne zestawienia kolorystyczne i monochromatyczne przedstawienia tematów, to cechy charakterystyczne wielu jego prac. Jest fanem komiksu europejskiego, dobrego filmu, Rock’n’Rolla i literatury amerykańskiej. Realizuje się również działając w stowarzyszeniach twórców i stowarzyszeniu POP-ART.