Andrzej Baron
Dzisiaj zdjąłem z półki komiks Życie i przygody Świętego Mikołaja.
Zdjąłem go po raz drugi po upływie kilku lat od daty, kiedy to na stronie internetowej Studio Domino przedstawiłem go po raz pierwszy. Strona już nie istnieje. Dlatego, z okazji zbliżających się Świat Bożego Narodzenia, chciałbym ponownie zaprezentować mój tekst na temat tego komiksu
Liman Frank Baum jest znany najbardziej z serii książek o krainie Oz. Napisał on jeszcze jedną, piękną książkę Życie i przygody Świętego Mikołaja, która została opublikowana w roku 1902.
Wielki Leśniczy znalazł w głębi puszczy porzucone ludzkie niemowlę. Przyniósł je do Lasu Burzee, gdzie jego królowa, leśna nimfa Necile przygarnęła i wychowała go jak własne dziecko. Mieszkający wśród nieśmiertelnych chłopiec otrzymał od swojej przyrodniej matki imię Claus, co w języku Bursee oznacza „Maleńki”. Inni nieśmiertelni nazywali go także Neclaus, czyli Maleńki Necile. Gdy Claus stał się młodzieńcem, Wielki Leśniczy zabrał go w podróż, podczas której pokazał mu świat ludzi, aby przygotować go do powrotu do tego świata, ponieważ Claus nie mógł pozostać z nieśmiertelnymi jako dorosły człowiek. Chłopak zobaczył wojny, biedę, brutalność, zaniedbane i maltretowane dzieci. To spowodowało, iż postanowił stronić od ludzi. Dlatego zamieszkał w wiecznie spowitej śniegiem Dolinie Śmiechu Hohaho, gdzie nieśmiertelni wybudowali mu dom. Pewnej nocy znalazł przed swoim domem zbłąkanego małego chłopca, którego odprowadził do rodziny i obdarował go oraz jego rodzeństwo zabawkami, które wcześniej przygotował jako prezent dla nieśmiertelnych. Radość dzieci, którą zobaczył spowodowała, iż zaczął regularnie robić zabawki i obdarowywać nimi dzieci na coraz to większym obszarze. Dzięki temu dzieci zapominały o biedzie oraz strachu i, aby dostawać zabawki, przestawały źle się zachowywać. Nie podobało się to złym Awgwas, którzy czerpali przyjemność ze złego zachowania dzieci, które w dorosłym życiu stawały się złymi ludźmi podatnymi na wpływy Awgwas. Te złe demony zaatakowały Clausa niszcząc jego zabawki upatrując w nich źródło czarów uodparniających dzieci na zły wpływ Awgwas. Wtedy interweniowali nieśmiertelni i doszło do bitwy, podczas której pokonali oni Awgwas, którzy od tej chwili pozostawili Clausa w spokoju.
Czytając książkę czytelnik dowiaduje się o tym, dlaczego Święty Mikołaj odwiedza dzieci tylko raz w roku i to po zmierzchu, dlaczego do domów wchodzi przez komin, dlaczego prezenty pozostawia pod choinkami i w skarpetach wiszących przed kominkami, dlaczego nosi czerwony płaszcz, jak zapoczątkowano tradycję świątecznego strojenia domów oraz choinek, kto pomaga mu w tworzeniu zabawek, jak powstał jego reniferowy zaprzęg (znane z piosenek i wierszy, imiona reniferów ciągnących sanie Mikołaja pochodzą właśnie z książki Bauma), dlaczego do imienia zaczęto dodawać mu przydomek Święty. Wszystko to jest wyjaśnione w prosty i logiczny sposób. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że w sposób, który nie wzbudza wątpliwości. Hm…na pewno u dzieci.
Ostatecznie, czytelnik dowiaduje się jak Święty Mikołaj uzyskał nieśmiertelność.
Jest to piękna książka, którą, jeżeli nie chcecie jej sami przeczytać, przeczytajcie swoim dzieciom. Długie zimowe wieczory nadają się do tego wspaniale.
Ale przecież…w tym dziale miałem pisać o komiksach.
W roku 1992 nakładem Tundra Publishing Ltd. ukazała się komiksowa adaptacja powieści Bauma L.Frank Baum’s The Life And Adventures of Santa Claus. Dokonał jej Mike Plogg. Pomimo skrótów oraz kilku zmian treści ułatwiających narrację komiksową, jest to udana adaptacja. Rysunki Plogga wspaniale oddały bajkowość tej opowieści.
Jest to piękny komiks, który, jeżeli nie chcecie go sami przeczytać, przeczytajcie swoim dzieciom. Długie zimowe wieczory nadają się do tego wspaniale.
Ho! Ha! Ho!
Oryginalnie tekst ukazał się na profilu Z półki zdjęte 15 grudzień 2023
